در هنگام خرید دوچرخه، یکی از تصمیمهای مهم که باید گرفته شود، انتخاب در نوع بدنه دوچرخه است. این تصمیم میتواند تأثیر زیادی بر عملکرد، دوام و تجربه کلی دوچرخهسواری داشته باشد. به طور کلی، چهار متریال اصلی مختلف برای تنه یا بدنه دوچرخه وجود دارد: آلومینیوم، فیبر کربن، تیتانیوم و فولاد (آهن). هر کدام از این ها مزایا و معایب خود را دارند اما بسته به بودجه و استفاده مورد نظر شما، انتخابتان فرق خواهد کرد.
به عنوان مثال، اگر شما یک مسابقه دهنده جاده هستید، یک فریم آلومینیومی احتمالاً انتخابی منطقی تر است، زیرا نسبتاً سبک، محکم و مقرون به صرفه هستند. فیبر کربن همان ویژگی ها را به نسبت بیشتری دارد (و اغلب صدای بسیار کمتری هم دارد)، اما گران تر است. بر عکس، اگر به دنبال دوچرخهای ایدهآل برای تورهای مسافت طولانی هستید و مشکلی از بابت بودجهتان ندارید، قاب تیتانیومی به دلیل کیفیت سواری بسیار نرم و روان و مقاومت در برابر عناصر مختلف، مسلماً بهترین گزینه شما است. فولاد (آهن) ارزان تر است و سواری راحتی را ارائه می دهد اما عموماً سنگین تر از سه ماده دیگر است و دوام زیادی ندارد.
فریم فولاد (آهن)
در دهه های گذشته فولاد (آهن) متریال انتخابی مناسب برای ساخت بدنه همه دوچرخه ها بود. اما با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی، استفاده از آن در سال های اخیر کاهش یافته است، به طوری که فریم های فیبر کربنی و آلومینیومی اکنون در دوچرخه فروشی ها بسیار رایج تر هستند. از مهمترین دلایل اصلی می توان به کاهش استفاده از فولاد، وزن و هزینه است. وزن آهن از هر دو متریال آلومینیوم و فیبر کربن بیشتر است که باعث می شود برای دوچرخه های سطح بالا کمتر مطلوب باشد. همچنین تولید انبوه آن گران تر از آلومینیوم است و استفاده از آن را در مدل های پایین تر با مشکل مواجه می کند.
اما ممکن است برای کسی که یک دوچرخه سفارشی بدون هزینه کردن برای تیتانیوم را می خواهد، ماده مناسبی باشد. در واقع، این یک ماده محبوب برای سازندگان سفارشی باقی می ماند که به دلیل ویژگیهای نرم کننده سواری آن (مخصوصاً برای دوچرخههای شهری یا تور) به آن احترام میگذارند. دلیل این امر این است که فولاد (آهن) نسبت به فیبر کربن راحت تر و کم هزینه تر است و همچنین چگال تر و قوی تر از آلومینیوم است. این بدان معناست که می توانید از تنه هایی با دیواره نازک تر استفاده کنید. فولاد (آهن) همچنین بسیار بادوام است، در برابر فشار سنگین بسیار مقاوم است و برخلاف فیبر کربن و آلومینیوم، به راحتی قابل تعمیر است.
مزایای بدنه آهنی دوچرخه:
دوام طولانیمدت
راحتی در جذب ضربه و نرمی سواری
تعمیرپذیری ساده در صورت شکستگی
معایب بدنه آهنی دوچرخه
وزن سنگینتر نسبت به آلومینیوم یا کربن
احتمال زنگزدگی در شرایط مرطوب
فریم آلومینیومی
از متداول ترین متریال یا مواد به کار رفته در فریم دوچرخه، آلومینیوم است. در واقع به دلیل مقاوم بودن در برابر خوردگی، زنگ زدگی، وزن نسبتا سبک نسبت به فولاد (آلیاژ آهن) و استحکام از محبوبیت زیادی برخوردار است. همچنین قیمت آن مقرون به صرفه است و آن را به یک انتخاب معمول برای دوچرخه سواران و مسابقه دهندگان تبدیل کرده است. در ادامه آلومینیوم به طور طبیعی مادهای سبک وزن است و در نتیجه، دوچرخههایی که از این ماده ساخته میشوند، به طور قابل ملاحظهای از مدلهای آهنی سبکتر هستند. این وزن کمتر به معنی راندمان بیشتر و سهولت بیشتر در حمل و نقل دوچرخه است. اکثر شرکت های رده بالای دوچرخه سازی، مدل های آلومینیوم خود را دقیقا با همان هندسه و اجزای یکسان مدل های فیبر کربن اما با قیمت پایین تر ارائه می دهند.
بدنههای آلومینیومی به دلیل سفتی بالای خود، انتقال انرژی بهتری از پدالها به چرخها دارند. این ویژگی باعث میشود دوچرخهسوار انرژی کمتری هدر دهد و به طور کلی کارایی دوچرخه افزایش یابد. این ویژگی برای دوچرخهسواران سرعتی و کسانی که به دنبال بالاترین عملکرد هستند، بسیار جذاب است. آلومینیوم 6061 به دلیل نسبت استحکام به وزن عالی، مقاومت در برابر خوردگی و سهولت در ساخت، یک انتخاب بسیار مناسب و عالی برای فریمهای دوچرخه است.
تولید کنندگان دوچرخه می گویند: “به عنوان یک سازنده دوچرخه، کار با آلومینیوم آسان تر است.” این متریال به کاهش هزینه ها کمک می کند. همچنین معمولاً محکم و پاسخگوی هر چیزی است و برای دوچرخه های مسابقهای معیاری مناسب است زیرا به سرعت شتاب می گیرد و هندلینگ سریعی را ارائه می دهد.
مزایای بدنه آلومینیومی دوچرخه:
وزن کمتر از آهن (بسیار سبک)
مقاومت بالا در برابر زنگزدگی
قیمت مناسبتر از کربن یا تیتانیوم
فریم فیبر کربن
تا حد زیادی متداول ترین مواد مورد استفاده برای تنه یا فریم دوچرخه های کوهستانی ، شهری، جاده ای سطح بالا (از جمله تقریباً هر دوچرخه ای که در سطح حرفه ای مسابقه می دهد)، فیبر کربن است که در قالبی با استفاده از رزین به هم متصل می شوند. مزیت اصلی این ماده این است که فیبر کربن به طور قابل توجهی سبک تر از آلومینیوم، فولاد یا تیتانیوم است.
این چگالی کمتر همچنین به این معنی است که فریم های کربن عملکرد بهتری در جذب (به جای انتقال) لرزش جاده انجام می دهند، که باعث می شود یک سواری راحت تر را تجربه کنید. فیبر کربن را می توان به اشکال پیچیده تبدیل کرد و به سازندگان دوچرخه وسعت طراحی خلاقانه تری می دهد. این امر به ویژه در هنگام تلاش برای به حداکثر رساندن بازده آیرودینامیکی یک قاب مفید است.
با فیبر کربن می توانید اشکالی بسازید که با مواد دیگر فریم امکان پذیر نیست. برای مثال، می توانید نواحی پر فشار مانند تنه پایین را سفت تر کنید و اجازه انطباق بیشتر و انعطاف پذیری بیشتر در صندلی ها را بدهید که راحتی را بهبود می بخشد. همچنین فیبر کربن به علت فلز نبودن در برابر خوردگی مقاوم تر است.
اما این انعطاف پذیری خلاقانه با هزینهای همراه است. اگرچه قیمت آن ها در سال های اخیر تا حدودی کاهش یافته است اما دوچرخه های فیبر کربنی معمولاً گران ترین مدل فریم (به همراه منیزیم) هستند.
فریم تیتانیوم
یکی دیگر از مواد قاب یا تنه برای دوچرخه سازان سفارشی، تیتانیوم است که بسیاری از خواص مشابه فولاد را دارد اما مقاومت بیشتری در برابر خوردگی و کهنگی دارد (بالاترین نسبت استحکام به وزن را در بین تمام فلزات دارد). این بدان معناست که می توانید قاب هایی با دوام و سبک وزن بسازید. جای تعجب نیست که بسیاری از سازندگان قاب تیتانیوم ضمانت های مادام العمر در برابر نقص های تولیدی ارائه می دهند.
تیتانیوم همچنین به دلیل کیفیت سواری نرم خود که در حد فیبر کربن است، مشهور است و آن را به یک انتخاب محبوب برای دوچرخه های کوهستان سفارشی، تورهای گردشگری و کوهستانی تبدیل می کند. همچنین تعمیر آن راحت تر از آلومینیوم یا فیبر کربن است بنابراین اگر شکسته شد، می توان آن را تعمیر کرد.
